ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΕΡΓΩΝ ☰

ΜΝΗΜΗ -ΔΡΟΜΟΣ ΘΥΣΙΑΣ (2019)

Ντοκιμαντέρ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Με αφορμή τον εορτασμό της Εξόδου από την Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου αποφάσισα να συμμετάσχω στον Δρόμο Θυσίας που ξεκινά από το Μοναστήρι του Άη-Σημιού και τερματίζει στον Κήπο των Ηρώων.

Μετά από μια περιπετειώδη έρευνα για τη διαμονή βρήκα ένα συμφαντάρο να με φιλοξενήσει.

Εγκατέλειψα την έρημη Αθήνα και οδεύοντας με το ΚΤΕΛ άκουσα μια συνταξιδιώτισσα να λέει στο κινητό της ότι «πιο Ελλάδα δεν γίνεται, πάω για Μεσολόγγι».

Η ημέρα του αγώνα ξεκίνησε με ένα χλιαρό μπάνιο και εκκλησιασμό στον Ιερό Ναό του εορτάζοντα Αγίου Λαζάρου. Τι πέρασε τόσος βασανισμένος κόσμος παίρνοντας την απόφαση να βγει εκείνο το βράδυ του Αγίου από την πόλη, διαπερνώντας τους εχθρούς.

Σήμερα θα έτρεχα αντίστροφα την διαδρομή τους ξεκινώντας από το Μοναστήρι του Αγίου Συμεών που είχαν ως προορισμό.

Φθάσαμε στο μοναστήρι που είχε πολύχρωμη όψη από τις μπλούζες των αθλητών. Μετά τον όρκο του αθλητή ακούστηκε η πιστολιά της εκκίνησης.

Όταν βρέθηκα μόνος ανάμεσα στους συναθλητές που κατηφόριζαν, ένιωσα πάλι την γνωστή αίσθηση του δρομέα που έχει απέναντι του τον εαυτό του και προσπαθεί να διαχειριστεί τους πόρους που διαθέτει. Τριγύρω μια φύση πανέμορφη, ο ήλιος να φωτίζει στο βάθος την Ιερή πόλη του Μεσολογγίου και εμείς να τρέχουμε να μπούμε στην αγκαλιά της.

Η έξοδος έγινε είσοδος σε αναμνήσεις, ιστορικές αναφορές, μύθους, ονόματα και έναν ολόκληρο κόσμο που έχει αρχίσει να απομακρύνεται.

Περάσαμε την πλατεία του Μάρκου Μπότσαρη, στρίψαμε στον οδό Λόρδου Βύρωνος, που αργότερα γίνεται οδός Θυσίας και καταλήγει στον Κήπο των Ηρώων.

Τερμάτισα απορροφημένος από την χαρά του χρόνου που είχα αξιωθεί.

Την άλλη ημέρα των Βαΐων η Ιερά πόλη του Μεσολογγίου ετοιμαζόταν για την παρέλαση και είχε γεμίσει φουστανέλες, κουμπούρια, γιαταγάνια, τσαρούχια και σημαίες από τους διάφορους πολιτιστικούς συλλόγους.

Αθλητές του Λαζάρου και αγωνιστές των Βαγιών.