ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

Στις 22 Ιουνίου είδα την πρεμιέρα στο Μεταξουργείο και γνώρισα την Αγγελική Γκιργκινούδη, που έκανε την σκηνοθεσία. Αργότερα με ενημέρωσε ότι “22 άτομα από διαφορετικές χώρες, συναντιόμαστε κάθε Δευτέρα και μοιραζόμαστε βιώματα, αναμνήσεις και προσωπικές ιστορίες ζωής. Μία διαδικασία επίπονη, επώδυνη αλλά εν τέλει ανταποδοτική και λυτρωτική. Οι άξονες που κινηθήκαμε ήταν η γέννηση- ο έρωτας- ο θάνατος και κοινή μας συνιστώσα η αρχή ότι από όποιο μετερίζι και αν είναι κανείς, κοινωνικό, θρησκευτικό, εθνικό, τα συναισθήματα που βιώνουμε μπροστά σε καταστάσεις ανθρώπινες είναι κοινά”.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Στρωθήκαμε στην δουλειά περνώντας την παράσταση σκηνή-σκηνή για να καθορίσουμε θέση κάμερας ανάλογα με τα δρώμενα, τους φωτισμούς, καθώς και τρόπους ηχογράφησης και την θέση του κασετοφώνου.

Υλοποιούσα το φοιτητικό μου όνειρο με τους επικεφαλής της ομάδας Vice Versa. Με μία κάμερα, συνεχή cuts, αλλαγή οπτικής γωνίας, επιλογή κάδρων που αντιστοιχούν σε κάθε σκηνή, ξεχωριστή σύγχρονη ηχογράφηση και προσοχή στα ρακόρ. Αποδείχθηκε ότι είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για ένα άτομο, παρά την βοήθεια των υπολοίπων.